Η μυθολογία της Κύπρου

Η μυθολογία της Κύπρου είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη θεά του έρωτα, την Αφροδίτη. Την Αφροδίτη έφερε στο νησί ο Ζέφυρος με το απαλό του φύσημα, όπως μας πληροφορεί ο Ομηρικός ΄Υμνος. Έτρεξαν ευθύς να την υποδεχτούν οι Ώρες, οι κόρες του Δία κι από τότε η Κύπρος έγινε το αγαπημένο νησί της. Στο δυτικό ακρωτήριο του νησιού την πρωτοαντίκρισε ο Άδωνης σύμβολο της ανδρικής ομορφιάς και αναπτύχθηκε μεταξύ τους ένα μυθικός έρωτας.

http://www.kypriwnerga.com

Δεν ξεχνώ

Το σήμα σύμβολο Δεν ξεχνώ δημιουργήθηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974, την ημέρα που ο Αττίλας 2 έκοψε την Κύπρο στα δύο.
Δημιουργός του είναι ο συγγραφέας Νίκος Δήμου, ο οποίος όταν το άκουσε από το ραδιόφωνο, οραματίστηκε την Κύπρο μαχαιρωμένη και την γραμμή του Αττίλα, σαν μία ροή πηγμένου αίματος που σιγόσταζε. Τυπώθηκε σε χιλιάδες αυτοκόλλητα, στάλθηκαν αντίτυπα στις εφημερίδες, μεταφράσθηκε το σύνθημα σε πολλές γλώσσες και στάλθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου όπου υπήρχαν Έλληνες (Ελλαδίτες και Κύπριοι) φοιτητές.

Τριάντα εννέα χρόνια στασιμότητας (1974-2013)

Η διχοτόμηση του νησιού

Μετά την κατάπαυση του πυρός, τον Αύγουστο του 1974, καταβλήθηκαν πολλές προσπάθειες για επανένωση του νησιού, οι οποίες όμως δεν στέφθηκαν από επιτυχία. Η διαίρεση αυτή διατηρείται μέχρι σήμερα δια της βίας καθώς περισσότεροι από 40.000 Τούρκοι στρατιώτες εξακολουθούν να παραμένουν στο νησί, ενώ η Τουρκία ενθαρρύνει την παράνομη εγκατάσταση εποίκων ώστε να αυξήσει τα πληθυσμιακά ερείσματά της. Η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία ασκεί έλεγχο μόνο στο νότιο τμήμα του νησιού, παρότι από νομική άποψη εξακολουθεί να εκπροσωπεί το σύνολο. Το κατεχόμενο βόρειο τμήμα, το οποίο αυτοανακηρύχθηκε ανεξάρτητο το 1983, έχει αναγνωριστεί διεθνώς μόνο από την Τουρκία με την ονομασία "Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου" (τουρκικά: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti [KKTC]). Το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών με τα ψηφίσματα (αποφάσεις) του 541/1983 και 550/1984 καταδίκασε ευθέως την ανακήρυξη της "ΤΔΒΚ" και κάθε αποσχιστική δραστηριότητα και κάλεσε όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να μην την αναγνωρίσουν.

Το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου βρίσκεται εξ αρχής σε διεθνή απομόνωση. Τα αεροδρόμιά του δεν αναγνωρίζονται από την ΙΑΤΑ και καμιά αεροπορική εταιρεία πλην των τουρκικών δεν εκτελεί δρομολόγια προς και από τη βόρεια Κύπρο. Η ιθαγένεια και τα ταξιδιωτικά έγγραφα της ΤΔΒΚ δεν αναγνωρίζονται από άλλα κράτη, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί της που επιθυμούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό να χρειάζονται ταξιδιωτικά έγγραφα της Τουρκίας. Στις 23 Απριλίου 2003 η τουρκοκυπριακή κυβέρνηση επέτρεψε την είσοδο στην ΤΔΒΚ από ορισμένα σημεία της Πράσινης Γραμμής. Το νότιο τμήμα, οι ελεύθερες περιοχές, έχουν οικονομικά ανακάμψει, παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισαν μετά το 1974 λόγω των προσφύγων και της αποστέρηση του Βορρά, ο οποίος ήταν το ευφορότερο και πιο πλούσιο σε πλουτοπαραγωγικές πηγές τμήμα του νησιού. Αντίθετα ο Βορράς λόγω της διεθνούς απομόνωσης εξαρτάται αποκλειστικά από την οικονομική βοήθεια της Τουρκίας για να επιβιώσει.

Η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει αποδεχθεί το τετελεσμένο γεγονός του γεωγραφικού χωρισμού μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, τον οποίο οι Τουρκοκύπριοι θέλουν να διατηρήσουν και σε περίπτωση επανένωσης. Από το 1977 έχει επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ των δύο κοινοτήτων ότι η όποια λύση προκριθεί θα είναι ομοσπονδιακού και διζωνικού χαρακτήρα, όμως η διατύπωση αφήνει πολλά περιθώρια για ερμηνείες. Αυτό σημαίνει ότι το ομοσπονδιακό κράτος που θα επανασυσταθεί, όταν αρθούν οι διαφορές μεταξύ των δύο κοινοτήτων, θα είναι δικοινοτικό (όπως και με το Σύνταγμα του 1960), με την πολιτειακή εξουσία να μοιράζεται ανάμεσα στις δύο κοινότητες, αλλά και διζωνικό, με την κάθε κοινότητα να αποτελεί ομόσπονδο κρατίδιο με συγκεκριμένο εδαφικό έρεισμα.

Η Κύπρος από το 1960 μέχρι το 1989

Τον Μάιο του 1960 ανατράπηκε η κυβέρνηση Μεντερές και η νέα τουρκική ηγεσία, εγκαταλείποντας την πολιτική της προηγούμενης άρχισε ενεργή στασιαστική ανάμιξη στα κυπριακά θέματα, επιδιώκοντας διχοτόμηση του νησιού………

Στις 30 Νοεμβρίου 1963 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επέδωσε στον Τούρκο αντιπρόεδρο Φαζίλ Κιουτσούκ μακροσκελές υπόμνημα με το οποίο την τουρκοκυπριακή ηγεσία σε διαπραγματεύσεις για την τροποποίηση δεκατριών σημείων του Συντάγματος………

Η τουρκική κυβέρνηση έσπευσε να απορρίψει τις προτάσεις Μακαρίου, πριν ακόμη εκδηλώσουν τη γνώμη τους οι ηγέτες των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι, ακολουθώντας τις απόψεις της Άγκυρας, αρνήθηκαν στη συνέχεια οποιαδήποτε συζήτηση για αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος……

Τη νύχτα της 20^ης προς την 21^η Δεκεμβρίου 1963 μια τυχαία συμπλοκή αστυνομικής περιπόλου με ομάδα Τουρκοκυπρίων και ο απροσδόκητος φόνος μιας Τουρκοκυπρίας στη Λευκωσία έδωσαν αφορμή για εκτεταμένες διακοινοτικές ταραχές…………

Στο μεταξύ, η Τουρκία απειλούσε επέμβαση και η αεροπορία και ο στόλος της άρχισαν να παραβιάζουν τον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα του νησιού…

Οι συρράξεις μεταξύ Ελλήνων και Τουρκοκυπρίων έδωσαν την ευκαιρία στη βρετανική κυβέρνηση να επιβάλει ένα από τα παλιά της σχέδια: σε συνεννόηση με την Αθήνα και την Άγκυρα πρότεινε το διαχωρισμό των ελληνικών και τουρκικών περιοχών με μια γραμμή που έμεινε γνωστή ως «πράσινη γραμμή»………………………

Η στρατιωτική άμυνα της Κύπρου

Παράλληλα με το πολιτικό θέμα, την κυπριακή κυβέρνηση απασχολούσε σοβαρά το θέμα της στρατιωτικής άμυνας του νησιού. Έτσι, τον Φεβρουάριο του 1964 ο πρόεδρος Μακάριος αποφάσισε τη δημιουργία της «Εθνικής Φρουράς» και την ίδρυση υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Τότε προσκλήθηκε στην Κύπρο ο Γρίβας, ο οποίος, στις 12 Ιουνίου 1964, πήγε στην Κύπρο και ανέλαβε τη διοίκηση του «Ειδικού Μικτού Επιτελείου Κύπρου». Δύο μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1964, ύστερα από διαβουλεύσεις μεταξύ της Ελληνικής Κυβερνήσεως (Γ. Παπανδρέου) και της Κυπριακής άρχισε συστηματική μυστική αποστολή ανδρών του ελληνικού στρατού που έφευγαν στην Κύπρο με κυπριακά ταξιδιωτικά έγγραφα και με ψευδώνυμα που παίρνονταν από τον κυπριακό τηλεφωνικό κατάλογο. Οι άνδρες αυτοί (περίπου 8.000) αποτέλεσαν στην Κύπρο την ελληνική μεραρχία, η οποία μαζί με την Εθνική Φρουρά ανέλαβε την υπεράσπιση του νησιού και παρέμεινε στο νησί μέχρι το Δεκέμβριο του 1967………………………

Ο διχασμός

Ο αποπροσανατολισμός του Κυπριακού από τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, και οι εναλλασσόμενες μεταξύ ανεξαρτησίας και ένωσης θέσεις της ελληνικής πλευράς, οδήγησαν βαθμιαία σε πολιτική σύγχυση και βαθύ κομματικό διχασμό. Η αποστολή των ελληνικών στρατευμάτων, η κάθοδος του Γρίβα στην Κύπρο, η αλλαγή τακτικής των Αθηνών διαμόρφωσαν συν τω χρόνω διαφορετική γραμμή πορείας και διαφορετικές επιδιώξεις στην εθνική πολιτική. Μετά τα γεγονότα της Μανσούρας – Κοκκίνων και τα σχέδια Άτσεσον, οι θέσεις αυτές αποσαφηνίστηκαν πλήρως και οι αντιθέσεις έγινα οξύτερες. Ο Γρίβας και πολλοί από τους Ελλαδίτες αξιωματικούς επιδίωκαν την ένωση και κατηγορούσαν τον Μακάριο και τους οπαδούς του ως ανθενωτικούς………………………

Στις 6 Φεβρουαρίου 1967 ο βασιλιάς συγκάλεσε συμβούλιο του στέμματος, στο οποίο τελικά συμμετέσχε και ο μακάριος. Σκοπός του συμβουλίου ήταν να πειστεί ο μακάριος να υποχωρήσει στις απόψεις του για την Κυπριακή Δημοκρατία και να επιτρέψει στην ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει τον διάλογο με την Τουρκία με σκοπό την εξεύρεση λύσης για το Κυπριακό.

Στις 3 Απριλίου 1967 ο βασιλιάς ανέθεσε την κυβέρνηση στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ο οποίος στις 14 Απριλίου διέλυσε τη βουλή και προκήρυξε εκλογές για τις 28 Μαΐου 1967 και οι οποίες δεν έγιναν ποτέ, γιατί μεσολάβησε η δικτατορία των συνταγματαρχών…………

Η Κύπρος στα χρόνια της Χούντας

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1967 η δικτατορική κυβέρνηση είχε συνάντηση στον Έβρο με τον Τούρκο πρωθυπουργό Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και τον υπουργό εξωτερικών της Τουρκίας Ιχσάν Τσιακλαγιαγκίλ, και οι συνομιλίες κατέληξαν σε φιάσκο…………

Τον Νοέμβριο του 1967 συνέβησαν στην Κοφίνου – ένα τουρκικό χωριό που δέσποζε στον στρατηγικής σημασίας οδικό Λευκωσίας – Λεμεσού – αιματηρά επεισόδια, τα οποία μετέβαλαν ριζικά την ισορροπία δυνάμεων και επηρέασαν καθοριστικά τις περαιτέρω πολιτικές εξελίξεις στο νησί.

Στις 15 Νοεμβρίου ισχυρή στρατιωτική δύναμη υπό τον στρατηγό γρίβα επιτέθηκε εναντίον του Αγίου Θεοδώρου και του παρακείμενου τουρκικού χωριού Κοφίνου, εξουδετέρωσε την ασθενή τουρκική αντίσταση και κατέλαβε τα δύο χωριά……………………………

Για να αποτρέψουν ένα πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που θα διέλυε τη νοτιανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας και Καναδά επενέβησαν και ζήτησαν την άμεση αποχώρηση της ελληνικής Μεραρχίας μαζί με τον οπλισμό της από την Κύπρο. Συγχρόνως ο πρόεδρος Τζόνσον έστειλε στην Άγκυρα και την Αθήνα τον υφυπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Σάυρους Βανς να μεσολαβήσει για την εξομάλυνση της κατάστασης. Ενεργώντας μέσω του γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ ο Βανς πέτυχε να αποσύρει η δικτατορική κυβέρνηση την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο και να αφήσει έτσι έκθετο το νησί σε ενδεχόμενη τουρκική απόβαση….

Στο μεταξύ, και ιδιαίτερα περί τα τέλη του 1968, αποκαλύφθηκε η λειτουργία στην Κύπρο μιας συνωμοτικής εναντίον της κυπριακής κυβέρνησης οργάνωσης του «Εθνικού Μετώπου», που ήταν καθαρό δημιούργημα της δικτατορικής κυβέρνησης των Αθηνών, από την οποία έπαιρνε καθοδήγηση....

Στις 6 Μαρτίου 1970 το «Εθνικό Μέτωπο» επιχείρησε δολοφονική απόπειρα εναντίον του Μακαρίου, χτυπώντας με σειρά πυροβολισμών και καταρρίπτοντας το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε για να μεταβεί στο μνημόσυνο του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου…………………………..

Τον Νοέμβριο του 1973 στην Ελλάδα είχαμε τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, που δρομολόγησε την πτώση της Χούντας. Στο μεταξύ όμως, ένας από τους δικτάτορες ο Δημήτριος Ιωαννίδης ανέτρεψε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και ανέλαβε αυτό ς την εξουσία, ως πιο ωμός νέος δικτάτορας……..

Ενώ τα πράγματα έπαιρναν και πάλι δυσάρεστη τροπή πέθανε στη Λευκωσία από καρδιακή προσβολή ο Γεώργιος Γρίβας στις 27 Ιανουαρίου 1974.

Μετά το θάνατο του Γρίβα, τον έλεγχο της ΕΟΚΑ Β΄ ανέλαβε ουσιαστικά ο δικτάτορας Ιωαννίδης. Ο Μακάριος, θέλοντας να απαλλαγεί από τους συνωμοτούντες εναντίον του αξιωματικούς Ελλαδίτες, ζήτησε με επιστολή του στον «πρόεδρο» Γκιζίκη την 2 Ιουλίου 1974 την αποχώρησή τους από την Κύπρο. Στην επιστολή αυτή έγραφε καθαρά για τη συνωμοσία που οργάνωνε συνεχώς η ελληνική χουντική κυβέρνηση εναντίον του.

Αποτέλεσμα της επιστολής αυτής ήταν το πραξικόπημα που εξαπέλυσαν εναντίον του Μακαρίου, στις 15 Ιουλίου 1974, τα όργανα της χουντικής κυβέρνησης, η πυρπόληση του προεδρικού μεγάρου, η επίθεση εναντίον της Αρχιεπισκοπής και άλλων στόχων και η τοποθέτηση στο προεδρικό αξίωμα του Νίκου Σαμψών.

Ο Μακάριος διέφυγε μέσω Μάλτας και Λονδίνου στη Νέα Υόρκη, όπου κατάγγειλε στις 19 Ιουλίου 1974 στο Συμβούλιο Ασφαλείας το στρατιωτικό καθεστώς και την παραβίαση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Κύπρου από τα όργανα της Χούντας. 

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Το πραξικόπημα άνοιξε το δρόμο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.  Η Τουρκία με το πρόσχημα ότι παραβιάστηκε το ισχύον καθεστώς στο νησί, επικαλούμενη το δικαίωμα της επέμβασης που της παρείχε δήθεν η Συνθήκη Εγγύησης, κάτω από την κάλυψη ισχυρής ναυτικής και αεροπορικής δύναμης, άρχισε να αποβιβάζει στρατεύματα στη βόρεια ακτή τις πρωινές ώρες του Σαββάτου, 20 Ιουλίου 1974. Στην Κύπρο οι πραξικοπηματίες είχαν παραλύσει τη διοίκηση και η αντίσταση κατά των εισβολέων υπήρξε ασθενής. Έτσι, γρήγορα οι τουρκικές δυνάμεις κατέλαβαν την Κερύνεια και ίδρυσαν ισχυρό προγεφύρωμα ανατολικά και δυτικά της ωραίας αυτής πόλης. Κάτω από την πίεση των οδυνηρών αυτών γεγονότων η δικτατορία στην Ελλάδα κατέρρευσε και ανέλαβε την πρωθυπουργία επανερχόμενος από το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Συγχρόνως στην Κύπρο παραιτήθηκε ο Σαμψών και ανέλαβε ο Γλαύκος Κληρίδης,…………………………

Αποτέλεσμα αυτής της εισβολής ήταν να καταληφθεί το 37% περί[που της κυπριακής γης από τα τουρκικά στρατεύματα, να αναγκαστούν 200.000 Ελληνοκύπριοι του Βορρά να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους και να καταφύγουν πρόσφυγες στο Νότο και να παραμείνουν στην Τουρκία 1.619 περίπου Κύπριοι αγνοούμενοι.

Ο Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο και ανέλαβε την προεδρία της Δημοκρατίας στις 7 Δεκεμβρίου 1974. Πρώτη φροντίδα του ήταν να αποκαταστήσει τους πρόσφυγες, να ανορθώσει την κατεστραμμένη οικονομία του τόπου και να αποτρέψει, μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, τη διχοτόμηση του νησιού.

Τα γεγονότα του 1974 μετέβαλαν ριζικά τις συνθήκες στην Κύπρο. Η τουρκική εισβολή και κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού και η μεταφορά Τούρκων εποίκων στα κατεχόμενα μέρη άλλαξαν το συσχετισμό δυνάμεων και δημιούργησαν νέες στρατιωτικές και πληθυσμιακές συνθήκες...................

Το «Ομόσπονδο Τουρκοκυπριακό Κράτος»

Οι Τουρκοκύπριοι, ενεργώντας μονομερώς, ανακήρυξαν στις 13Φεβρουαρίου 1975 τα κατεχόμενα μέρη σε «Ομόσπονδο Τουρκοκυπριακό Κράτος» και συγχρόνως επέδωσαν στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ έγγραφο που περιείχε τις δικές τους απόψεις. ………

Το Συμβούλιο Ασφαλείας με την απόφαση 367/ 1975 αποδοκίμασε τη μονομερή αυτή ενέργεια των Τουρκοκυπρίων, συνέστησε επανάληψη των συνομιλιών και κάλεσε το Γενικό Γραμματέα να προσφέρει τις καλές υπηρεσίες του προς τούτο……………

Ο Θάνατος του Μακαρίου

Στις 3 Αυγούστου 1977 ο Μακάριος πέθανε από καρδιακή προσβολή και τάφηκε στο Θρονί του Κύκκου. Την προεδρία σύμφωνα με το Σύνταγμα, Ανέλαβε ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Σπύρος Κυπριανού….

Στις 13 Απριλίου 1978 η τουρκοκυπριακή πλευρά υπέβαλε νέες τροποποιημένες προτάσεις, οι οποίες όμως ελάχιστα διέφεραν από τις προηγούμενες, γιατί και αυτές ουσιαστικά προνοούσαν για δύο χωριστά κράτη με ίσα δικαιώματα στη κεντρική κυβέρνηση…………..

Συνάντηση Κυπριανού -  Ντενκτάς

Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες ΟΗΕ  που προηγήθηκαν για την εύρεση λύσης, η κυπριακή κυβέρνηση προώθησε, μέσω των Ηνωμένων Εθνών, την ιδέα μιας νέας συνάντησης κορυφής Κυπριανού – Ντενκτάς, που πραγματοποιήθηκε στις 19 και 20 Μαΐου 1979. Στη συνάντηση αυτή συμφωνήθηκαν δέκα σημεία, που μαζί με τις κατευθυντήριες γραμμές της συνάντησης Μακαρίου – Ντενκτάς αποτέλεσαν σημαντικό κείμενο αναφοράς των περαιτέρω ειρηνευτικών προσπαθειών………………

Στις 15 Ιουνίου 1979 άρχισε νέος κύκλος συνομιλιών, που κατέληξαν σε αδιέξοδο γιατί η τουρκοκυπριακή πλευρά παραβίασε τις συμφωνίες ( αρνήθηκε να δώσει προτεραιότητα στο θέμα της Αμμοχώστου, και έδινε εντελώς διαφορετική έννοια στον όρο «διζωνική» που περέχονταν στα δέκα σημεία της συμφωνίας Κυπριανού – Ντενκτάς)………………

Στις 9 Ιουλίου 1981 επαναλήφτηκαν συνομιλίες με πρωτοβουλία μεσολάβησης του νέου Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Κουρτ Βάλντχάιμ, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα εξαιτίας της κωλυσιεργίας των Τουρκοκυπρίων…

Ανακήρυξη Ψευδοκράτους Ντενκτάς

Στις 15 Νοεμβρίου 1983 ο Ραούφ Ντενκτάς προέβη στην ανακήρυξη του κατεχόμενου βόρειου τμήματος του νησιού σε ανεξάρτητο κράτος με την ονομασία «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Το ψευδοκράτος αυτό αναγνώρισε μόνον η Τουρκία, η οποία προφανώς και το υποκίνησε, ενώ οι διεθνείς οργανισμοί και τα άλλα κράτη εξακολούθησαν να αναγνωρίζουν μόνο την κυβέρνηση της Λευκωσίας. Στο μεταξύ ο Σπύρος Κυπριανού επανεκλέχθηκε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 13 Φεβρουαρίου 1983 με ποσοστό 56,54% των ψήφων…

Εποχή Γιώργου Βασιλείου στην προεδρία

Στις επόμενες προεδρικές εκλογές, στις 21 Φεβρουαρίου 1988 πρώτος ήρθε ο Γιώργος Βασιλείου, ο υποψήφιος που υποστηρίχθηκε από το κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου το ΑΚΕΛ και δεύτερος ο αρχηγός του Δημοκρατικού κόμματος Σπύρος Κυπριανού, χωρίς κανένας από τους δύο να πάρει απόλυτη πλειοψηφία. Στην επαναληπτική, όμως εκλογή εκλέχθηκε πρόεδρος ο Γιώργος Βασιλείου………………………

Στις 30 Ιανουαρίου 1989 ο πρόεδρος Βασιλείου επέδωσε στον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς έγγραφο με διάγραμμα των ελληνοκυπριακών προτάσεων σε όλες τις πτυχές του Κυπριακού. Το έγγραφο αυτό είχε τον τίτλο «Διάγραμμα προτάσεων για την εγκαθίδρυση Ομόσπονδης Δημοκρατίας και για τη λύση του Κυπριακού προβλήματος»………..

Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης έδωσε με τη σειρά τετρασέλιδο έγγραφο για τη νομοθετική εξουσία, αλλά ο νέος γύρος συνομιλιών, λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας οδηγήθηκε και πάλι σε αδιέξοδο……………..

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ συνεχίζοντας τις προσπάθειές του έφερε και πάλι τους δύο ηγέτες σε επαφή στις 6 και  7 Απριλίου 1989, επιδίδοντάς τους μια νέα φόρμουλα με διαδικαστικές ιδέες για τη συνέχιση του διαλόγου. Οι δύο αποδέχθηκαν τη μεθόδευση που τους προτάθηκε και ανέλαβαν να διατυπώσουν ένα προσχέδιο συνολικής συμφωνίας, αφού προηγουμένως καταγράψουν τους στόχους που θέλουν να πραγματοποιήσουν, Το προσχέδιο αυτό υποσχέθηκαν να ετοιμάσουν και να παραδώσουν στον Γραμματέα  τον Μάιο του 1989……

Το κυπριακό στον ΟΗΕ - Ο ένοπλος αγώνας

Το κυπριακό στον ΟΗΕ

Κάτω από τις συνθήκες αυτές, η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε στις 16 Αυγούστου 1954 την εγγραφή του Κυπριακού στην ημερήσια διάταξη του ΟΗΕ. Μετά από έξι μέρες η εθναρχία με έγγραφό της που συνοδευόταν από μακροσκελές επεξηγηματικό υπόμνημα, υπέβαλε στον ΟΗΕ το ίδιο αίτημα. Η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού αποφάσισε με 30 ψήφους υπέρ, 19 κατά και 11 εποχές να συζητήσει το κυπριακό ζήτημα. Όμως στις 14 Δεκεμβρίου 1954, η πολιτική επιτροπή του ΟΗΕ με 49 ψήφους και 11 αποχές αποφάσισε να μην εξετάσει περαιτέρω το θέμα της ημερήσιας διάταξης που έφερε τον τίτλο «Εφαρμογή υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών της αρχής των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των λαών στην περίπτωση του λαού της Κύπρου». Μετά από τρείς μέρες η Γενική Συνέλευση επικύρωσε την απόφαση της πολιτικής επιτροπής…………

Ο ένοπλος αγώνας

Σε αλλεπάλληλες συσκέψεις που έγιναν στην Αθήνα υπό την προεδρία του Μακαρίου, αποφασίστηκε η οργάνωση ένοπλου αγώνα, η ηγεσία του οποίου ανατέθηκε στον συνταγματάρχη Γεώργιο Γρίβα.

Ο ένοπλος αγώνας άρχισε την 1^η Απριλίου 1955. Τη νύχτα της 31^ης Μαρτίου προς την 1^η Απριλίου κυκλοφόρησε ευρύτατα σ΄όλο το νησί προκήρυξη του αρχηγού της ΕΟΚΑ

Το Κυπριακό στον ΟΗΕ – Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου

Στα πλαίσια της 13^ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών οργανώθηκαν από τη βρετανική και αμερικανική αντιπροσωπεία ιδιαίτερες συναντήσεις του Έλληνα και του τούρκου υπουργού εξωτερικών Αβέρωφ και Ζορλού, οι οποίοι συμφώνησαν να συζητήσουν το θέμα και να εξεύρουν μια συμβιβαστική λύση.

Έτσι το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου του 1959 έγιναν στη Ζυρίχη συνομιλίες μεταξύ των πρωθυπουργών και των υπουργών εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας, οι οποίες κατέληξαν στη συμφωνία της Ζυρίχης και συνιστούσαν νέες τριμερείς επαφές με τη Μεγάλη Βρετανία. Στις 13 Φεβρουαρίου 1959 άρχισε πράγματι στο Λονδίνο τριμερής διάσκεψη, η οποία έγινε από τις 17 Φεβρουαρίου πενταμερής, με τη συμμετοχή του εκπροσώπου των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Μακαρίου και Φαζίλ Κιουτσούκ και έληξε στις 19 του μήνα με την υπογραφή από τους  πέντε συμφωνίας, η οποία προέβλεπε την ίδρυση ανεξάρτητης δημοκρατίας της Κύπρου και περιλάμβανε εκτός των βάσεων, οι οποίες δόθηκαν κατά κυριαρχία στους βρετανούς.: 1) τη βασική διάρθρωση του νέου κράτους 2) συνθήκη εγγύησης μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Ελλάδας, της Αγγλίας και της Τουρκίας 3) συνθήκη συμμαχίας μεταξύ αυτής, της Ελλάδας και της Τουρκίας 4) δηλώσεις των πέντε μερών και συμπεφωνημένα μέτρα για την προετοιμασία των νέων διακανονισμών στο νησί.

Οι Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου υπήρξαν το αποτέλεσμα σκληρής ανάγκης και η κατάληξη ενός διλήμματος, μπροστά στο οποίο έθετε τη βρετανική κυβέρνηση τον κυπριακό λαό και την ηγεσία του: ή τις συμφωνίες ή το σχέδιο Μακμίλαν. Το Σύνταγμα Ζυρίχης δεν υπήρξε προϊόν της ελεύθερης βούλησης του κυπριακού. Η Βουλή δεν είχε καν το δικαίωμα να τροποποιεί τα βασικά άρθρα του. Εξάλλου, παραχωρήθηκαν στους Τουρκοκύπριους δυσανάλογα ως προς την αριθμητική αναλογία τους δικαιώματα, με τα οποία η μειοψηφία είχε τη δύναμη να ανατρέπει τη θέληση της πλειοψηφίας. Με τις συμφωνίες επετράπη στην Τουρκία να επανέλθει στην Κύπρο. Βάσει της συνθήκης συμμαχίας, 650 Τούρκοι στρατιώτες εγκαταστάθηκαν στο νησί ως τμήμα του τριμερούς στρατηγείου. Αλλά και πέρα από τις αντιδημοκρατικές αυτές διατάξεις, με τη Συνθήκη Εγγύησης δόθηκε στην Τουρκία το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης στην Κύπρο, όσες φορές νόμιζε ότι απειλείται η εδαφική ακεραιότητα ή ότι διατρέχει κίνδυνο η κατάσταση πραγμάτων που διαμορφώθηκε με το Σύνταγμα……………………………….

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου - Το σχέδιο Μακμίλαν

Παράλληλα και οι βρετανικές αρχές κατοχής διενήργησαν σημαντικές επιχειρήσεις στο όρος Τρόοδος εναντίον της ΕΟΚΑ. Σε μία από αυτές φονεύθηκε ο Γρηγόρης Αυξεντίου, μαχόμενος ηρωικά επί δέκα ώρες μόνος εναντίον χιλιάδων Άγγλων στρατιωτών μέσα σε σπήλαιο κοντά στη Μονή Μαχαιρά στο όρος Τρόοδος στις 3 Μαρτίου 1957……

Απελευθέρωση Μακαρίου

Ύστερα από ια δεύτερη εκεχειρία της ΕΟΚΑ, που έγινε με σκοπό την απελευθέρωση του Μακαρίου, η βρετανική κυβέρνηση ανήγγειλε στις 26 Μαρτίου 1957 ότι ο Αρχιεπίσκοπος αφηνόταν μαζί με τους άλλους συνεξορίστους του ελεύθερος……………

Στις αρχές του 1958 η βρετανική κυβέρνηση εκδήλωσε μια νέα προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού με χωριστές διμερείς συνομιλίες με τις κυβερνήσεις Αθηνών και Αγκύρας, οι οποίες όμως δεν έφεραν αποτέλεσμα…………

Το σχέδιο Μακμίλαν

Στις 19 Ιουνίου 1958, ο πρωθυπουργός Χάρολντ Μακμίλαν εξήγγειλε το νέο βρετανικό σχέδιο περί Κύπρου, που επέβαλε στο νησί τριπλή συγκυριαρχία, βασιζόταν στη διοικητική διάσπαση, και απέβλεπε στην εδαφική διχοτόμηση της Κύπρου. Με το σχέδιο αυτό απειλούνταν η γεωγραφική, πολιτική, ιστορική και οικονομική ενότητα του νησιού. Το σχέδιο Μακμίλαν απορρίφθηκε τόσο από την εθναρχία όσο και από την ελληνική κυβέρνηση.

Νέες τουρκικές επιθέσεις έγιναν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, κατά τις οποίες φονεύθηκαν 59 Έλληνες. Οι υποβολιμαίες αυτές (από την Άγκυρα) τουρκικές βιαιοπραγίες επηρέασαν ακόμη περισσότερο τις τεταμένες ελληνοτουρκικές σχέσεις…………………